کنوانسیون CIM چیست؟

در این مقاله به‌طور کامل به تمامی‌ مفهوم CIM می‌پردازیم. CIM مخفف قوانین یکسان در مورد قرارداد حمل‌ونقل بین‌المللی ریلی است. در حالی‌که قوانین اولیه آن در کنوانسیون  COTIF مخفف “The Convention concerning International Carriage by Rail”  (کنوانسیون در مورد حمل‌ونقل بین‌المللی ریلی است) و در سال 1980 در برن تعیین شد، در طول سال‌ها اصلاح شده است. هم فرستنده (ارسال کننده) و هم گیرنده (دریافت کننده) حق تعدیل قرارداد حمل را دارند. سند حمل‌ونقل ریلی به‌عنوان سند کالا نیست، به این معنی است که سند حمل‌ونقل ریلی یک سند حمل‌ونقل غیرقابل مذاکره است.در نتیجه، شرکت‌های حمل ‌و نقل ریلی می‌توانند بدون دریافت یک نسخه اصلی از سند حمل‌ونقل ریلی کالا را به گیرنده تحویل دهند. به همین دلیل صادرکنندگان و بانک‌ها (بانک صادرکننده و بانک تأییدکننده) باید هنگام کار با اعتبار اسنادی که سند حمل‌ونقل ریلی را به‌عنوان سند حمل‌ونقل مطالبه می‌کنند، بسیار مراقب باشند، زیرا نه صادرکنندگان و نه بانک‌ها نمی‌توانند کالا را به‌عنوان وثیقه تضمین کنند.

یک سند حمل‌ونقل ریلی(CIM)، با هر نامی، باید به شرح زیر باشد:

• نام حامل را مشخص کنید:

توسط متصدی حمل‌ونقل یا نماینده‌ای با نام آن مشخص شود یا از طرف متصدی حمل‌ونقل امضا شده باشد، یا دریافت کالا را با امضاء، مهر یا نشان توسط متصدی حمل‌ونقل انجام شود یا یک نماینده مشخص برای یا از طرف متصدی حمل‌‌ونقل نشان دهید.

• تاریخ ارسال یا تاریخی که برای حمل کالا هست را مشخص کنید:

ارسال یا حمل در محل ذکر شده در اعتبار دریافت شده است را مشخص کنید. در صورتی‌که سند حمل‌ونقل دارای مهر پذیرش مورخ، قید تاریخ دریافت یا تاریخ حمل باشد، تاریخ صدور سند حمل به‌عنوان تاریخ حمل تلقی می‌شود.

• محل حمل و مقصد درج شده در اعتبار را مشخص کنید.

چه کشور‌هایی عضو کنوانسیون CIM  هستند؟

در اکثر کشورهای اروپایی و در چندین کشور در آسیا و آفریقا که طرف کنوانسیون COTIF هستند استفاده می‌شود . COTIF   توسط سازمان بین دولتی حمل‌ونقل بین‌المللی ریلی (OTIF) تأسیس شد. سازمان (OTIF) در 1 می‌1985 تأسیس شد. در حال حاضر 48 کشور عضو OTIF هستند. (اروپا، آسیا و شمال آفریقا) و یک کشور عضو وابسته (اردن) است. این کنوانسیون قوانین مربوط به قرارداد حمل‌ونقل بین‌المللی ریلی (CIM) و همچنین مسافران و چمدان‌ها (CIV) را شکل می‌دهد. همچنین استفاده از وسایل‌نقلیه و زیرساخت‌ها در ترافیک ریلی بین‌المللی را تنظیم می‌کند. فرستنده این بارنامه را به زبان کشور اعزام کننده با ترجمه به یکی از سه زبان فرانسوی، آلمانی یا انگلیسی صادر می‌کند. ضمیمه B کنوانسیون مربوط به حمل‌ونقل بین‌المللی راه‌آهن (COTIF) مورخ 9 ژوئن 1999 قوانین یکسانی در مورد قرارداد حمل‌ونقل بین‌المللی ریلی (CIM) است. سند حمل‌ونقل تهیه شده بر اساس کنوانسیونCIM، سندی حمل ریلی CIM نامیده می‌شود.

محدوده COTIF:

کشورهای عضو اتحادیه اروپا بر اساس تصمیم شورای 2013/10/3 اتریش، لیتوانی، بلژیک، لوکزامبورگ، بلغارستان، لتونی، کرواسی، آلمان، جمهوری چک، لهستان، دانمارک، پرتغال، استونی، رومانی، فنلاند، اسلواکی، فرانسه، اسلوونی ، یونان، سوئد، اسپانیا، مجارستان، هلند، ایتالیا، ایرلند (مالتا و قبرس سیستم ریلی ندارند.)

1. انگلستان
2. اوکراین
3. ترکیه
4. الجزایر
5. مراکش
6. تونس
7. پاکستان
8. افغانستان
9. ایران

• آذربایجان
• گرجستان
• ارمنستان
• صربستان
• آلبانی
• مونته نگرو
• کوزوو
• مقدونیه شمالی
• بوسنی و هرزگوین
• سوئیس
• نروژ

بارنامه CIM  چیست؟

بارنامه حمل ریلی تأیید می‌کند که متصدی حمل‌ونقل ریلی کالا را دریافت کرده و قرارداد حمل بین تاجر و متصدی حمل‌ونقل وجود دارد. بارنامه CIM  سند (حمل‌ونقل ریلی) سندی است که انعقاد قرارداد حمل‌ونقل با یک شرکت راه‌آهن را اثبات می‌کند. قرارداد زمانی منعقد می‌شود که شرکت راه‌آهن محموله را بپذیرد و مهر ایستگاه اعزام (مهر تاریخ) بر روی بارنامه درج شود . CIM  تنها بارنامه در راه‌آهن بین‌المللی نیست. همچنین یک بارنامه بین‌المللی ریلی SMGS وجود دارد. وجه تمایز اصلی این دو بارنامه است.CIM عمدتا در اروپای غربی استفاده می‌شود، در حالی‌که SMGS در اروپای شرقی معتبر است. بنابراین، CIM به انگلیسی، آلمانی یا فرانسوی ترجمه می‌شود، در حالی‌که SMGS به زبان چینی یا روسی به غیر از نسخه اصلی صادر می‌شود. علاوه‌براین، هنگام جابه‌جایی کالاهای خطرناک تحت SMGS، از علائم اضافی استفاده می‌شود. اگر محموله از فرانسه به روسیه ارسال شود، مسیر ایستگاه حمل‌ونقل به لهستان تحت نامه CIM است. پس از عبور از یک گذرگاه مرزی راه‌آهن به عنوان مثال در Malaszewicze) به بلاروس)، یک بارنامه SMGS اعمال می‌شود تا زمانی که کالا به ایستگاه مقصد روسیه برسد.

جزئیات کلیدی این سند به شامل شرح کالا، تعداد و وزن بسته‌ها، نام و آدرس فرستنده و گیرنده است و لازم‌به‌ذکر است که تنظم بارنامه و المثنی بارنامه به‌صورت الکترونیکی مجاز است.

 CIM  از پنج نسخه چاپی تشکیل شده است:

1. اصل بارنامه برای گیرنده مرسوله. (دریافت کننده)
2. فاکتور برای حامل و برگه تکمیلی برای اپراتورهایی که بخش میانی را فاکتور می‌کنند.
3. یادداشت ورود / گمرک برای گمرک مقصد / حامل مقصد.
4. کپی بارنامه برای فرستنده (ارسال کننده) و همچنین برگه تکمیلی.
5. فاکتور تکراری برای شرکت حمل‌ونقل.

هر محموله باید بارنامه جداگانه خود را داشته‌باشد. اطلاعات درون سند CIM  شامل موارد زیر است:

1. محل و تاریخ صدور.
2. نام ایستگاه مقصد.
3. نام و آدرس گیرنده.
4. نام و آدرس فرستنده.
5. شرح کالا، همچنین اینکه آیا آنها مشمول RID هستند یا خیر.
6. اگر کمتر از بار واگن باشد، تعداد بسته‌ها همراه با توضیحات.
7. تعداد واگن و برای واگن‌های خصوصی، وزن خالص.
8. فهرست دقیق اسنادی که توسط گمرک یا سایر مقامات اداری مورد نیاز است.

چه کالایی تحت بارنامه CIM  نیستند؟

1. اقلامی‌که حمل‌ونقل آنها در انحصار مقامات پستی در هر یک از مناطقی است که کالاها در آن جا به‌جا می‌شوند.
2. اقلامی‌که به دلیل ابعاد، جرم یا بسته‌بندی آنها برای حمل پیشنهادی مناسب نیستند، با توجه به تاسیسات یا وسایل نورد هر یک از راه‌آهن‌هایی که مورد استفاده قرار می‌گیرد.
3. اقلامی‌که حمل آنها در هر یک از مناطق در راه ممنوع است.
4. سایرین که در قرارداد CIM تعیین شده‌اند.

برخی از کالا‌هایی را که می‌توان مشروط به شرایط ارسال کرد شامل موارد زیر است:

1. وسایل نورد راه‌آهن که روی چرخ‌های آن حرکت می‌کنند.
2. محموله‌های تشییع جنازه.
3. حیوانات زنده.
4. کسانی که در شرایط استثنایی حذف می‌شوند.